ترس شدید از گربه، این ملوسِ ترسناک
به گزارش اوج باور، روزنامه خراسان - الهه توانا: من از گربه می ترسم. در کوچه و خیابان، چشمم مدام توی باغچه ها و نزدیک سطل زباله ها را می کاود. اگر نقطه کوری سر راهم باشد یا تاریکی اجازه ندهد امنیت کنج و گوشه ها را بسنجم، می روم وسط خیابان، چون زیر خودرو رفتن، کمتر من را می ترساند یا مسیر دورتری را انتخاب می کنم، چون دیر رسیدن را به مواجهه با گربه ترجیح می دهم.
اگر دوستی همراهم باشد، تعجب می نماید نه به علت ترسم از گربه، چون همه اطرافیانم ازآن باخبرند. او با تعجب می گوید: چطور گربه رو از این فاصله دیدی؟؛ این فاصله یعنی فاصله زیاد، خیلی زیاد. آن قدر که خودم هم گاهی تعجب می کنم. درنتیجه این ترس، رفتار های عجیب تری هم ازمن سر می زند. مثلا چی؟ تعریف می کنم، بعلاوه شرح می دهم دیگران چه واکنش های عجیبی به ترس من نشان می دهند.
می دانم این رفتار ها افراطی و غیرعادی است، اما ...
اگر باد بزند زیر یک تکه پلاستیک مشکی، من نیم متر می پرم هوا، چون هر سیاهیِ در حال تکان خوردنی حتما گربه است مگر این که خلافش ثابت گردد! حتی در محل های سربسته که احتمال حضور گربه صفر است، با تماشا هر جنبش ناگهانی از گوشه چشم، یکه می خورم. یک بار از تکان شدید پای خانمی در اتوبوس ترسیدم و یک بار دیگر، توی سینما جلوی دهانم را گرفتم تا با تماشا سایه شبیه گربه یکی از تماشاچی ها جیغ نزنم.
می دانم که این رفتار ها افراطی و غیرعادی است و اگر دیگران از تماشا منِ ترسیده در موقعیتی که علتی برای ترسیدن وجود ندارد، تعجب نمایند یا خنده شان بگیرد، طبیعی است، اما واکنش های دیگران هم گاهی به مقدار ترس من، افراطی است. یک بار، خانمی در خیابان باصدای بلند گفت: چه لوس! گربه ترس داره مگه؟ حدس می زنید که ترکیب ترس و خجالت، اصلا خوشایند نیست. یک بار دیگر توی پیاده رو، سنسور تشخیص گربه ام آغاز کرد به آلارم دادن.
دشمن، چندمتر جلوتر بود و داشت آهسته و تهدیدنماینده به سمتم می آمد. نقشه این بود؛ می ایستی تا عابری پیدا گردد. آهسته می روی سمت چپش، با او همراه می شوی تا گربه را در سمت راست، بی خطر رد کنی. زن وشوهری از پیچ خیابان ظاهر شدند. مرد، نگاهی به من کرد که ایستاده بودم وسط پیاده رو و نگاهی به گربه و در تمام مسیر تا وقتی که من را پشت سر گذاشتند نگاه تحقیرآمیزش را ادامه داد. من از این موقعیت های ناراحت نماینده زیاد تجربه نموده ام. برخی ها می گویند تو که می دانی ترس ات بی منطق است، چطور همچنان می ترسی؟ یا برایشان سوال است که با وجود این واکنش های آزاردهنده چرا سعی نمی کنم با گربه ها رفیق شوم؟
بیا درباره اش حرف بزنیم
در جلد دوم خلاصه روان پزشکی کاپلان و سادوک، آمده است: فوبیا ترس شاخص و مستمر، افراطی و غیرمنطقی و وابسته به حضور یا پیش بینی یک شیء یا موقعیت خاص است. شخص، متوجه افراطی و غیرمنطقی بودن ترس خود هست. شخص از موقعیت های فوبیک اجتناب می نماید، در غیر این صورت متحمل اضطراب شدید و ناراحتی می گردد.
بعد هم شرح می دهد که فوبیا انواع مختلف دارد: نوع حیوان، نوع محیط طبیعی (مثلا بلندی ها، توفان و آب)، نوع خون، تزریق، صدمه و نوع موقعیتی (مثل هواپیما، آسانسور و فضا های بسته) حالا می توانم برگردم به ابتدای مطلب و جمله ام را این طوری تصحیح کنم: من فوبیای گربه دارم.
بار ها کسانی کوشش نموده اند به من ثابت نمایند که گربه کاری به من ندارد؛ ببین چه ملوسه، بیا بهش دست بزن، عاشقش میشی، این حیوونی می تونه تو رو بخوره؟ من و همه کسانی که هرنوعی از فوبیا را دارند و جلد دوم خلاصه روان پزشکی می دانیم که این ترس، غیرمنطقی است پس یادآوری اش فایده ای ندارد. بعلاوه راه چاره ها و توصیه های غیرتخصصی، هرچند دلسوزانه، هیچ یاریی به ما نمی نمایند.
فوبیا، مسئله ای است که درمان آن به مداخله روان شناختی احتیاج دارد و هر رفتاری خارج از این چارچوب می تواند آسیب زننده باشد. درمان های مختلفی برای یاری به افراد مبتلا به فوبیا وجود دارد ازجمله حساسیت زدایی تدریجی که درمانگر در چندین مرحله به فرد یاری می نماید با عامل ترس اش روبرو گردد. درمانگر، آموزش دیده است و در هر مرحله دقیقا می داند چه کار می نماید. فوبیا قابل درمان است، به شرط این که خود فرد بخواهد. عده ای ازپس آن برمی آیند و عده ای از جمله من، از فکر کردن به درمان هم می ترسند و سرزنش و مسخره کردن هم فایده ای ندارد.
ترسِ بی ارتباط با خطر
چندوقت پیش در توییتر در باره همین موضوع بحثی درگرفته بود. مقدار ناآگاهی شرکت نمایندگان در آن بحث، یکی از دلایلی بود که باعث نوشتن این مطلب شد. یک مربی ورزشی توییت نموده بود که عده ای از دنبال نمایندگان صفحه اینستاگرامی اش به او گفته اند فوبیای گربه دارند و حضور گربه او در ویدئو های آموزشی اش، حال شان را بد می نماید. عده زیادی در کامنت ها نوشته بودند: گربه تو ویدئو هم می ترسوندشون؟ و بعد هم شوخی و تمسخر و واکنش های رایج دیگر. فوبیا ربطی به خطر ندارد.
کسی که فوبیا دارد، ممکن است از تماشا عکس و فیلم عامل ترس و حتی از تصورش احساس ناخوشایندی پیدا کند. اصلا یکی از مراحل درمان حساسیت زدایی تدریجی، روبروه فرد با عامل ترس به وسیله عکس و فیلم آن است. حالا فوبیا را بهتر می شناسید؟ امیدوارم! با همه این حرف ها من معتقدم شرایط ما در برخورد با مسائل روان شناختی، درحال بهبود است.
گرچه ناآگاهی و واکنش های آسیب زای ناشی از آن، همچنان پررنگ است، اما حرف زدن درباره روان، مدتی است قبح گذشته را ندارد. اتفاق امیدوارنماینده ای است و من هم باامید پیوستن به این حرکت، این مطلب را نوشته ام. شاید همین حرف زدن ها کارگر بیفتد و در آینده نزدیک دیگر نشنوم: مگه گربه ترس داره؟!. شما هم تجربه فوبیا داشته اید؟
پ
منبع: برترین ها