کره شمالی بدون کیم جونگ اون - اوج باور

نشریه دیپلمات در این رابطه می نیوسد: حضور عمومی کیم جونگ اون در تاریخ پنجم ژوئن امسال میلادی، بحث های و مناظرات بین المللی گسترده ای را مخصوصا به علت کاهش وزنِ قابل توجه او برانگیخت. با توجه به بعضی مسائل سلامتی که کیم جونگ اون با آن ها دست و پنجه نرم می نماید، یک سوال اصلی در این رابطه مطرح می گردد که وی حقیقتا تا چه زمان قادر خواهد بود تا کره شاقتصادی را رهبری کند؟ این سوال خود موجب شده تا فرضیه های مختلفی در خصوص این مساله ارائه شوند که چه بر سر کره شاقتصادی خواهد آمد اگر کیم جونگ اون قادر به رهبری کشورش نباشد؟

اگر کیم جونگ اون همین امروز از سمت خود کنار رود، چه نوع رژیمی جایگزین وی خواهد شد؟ در شرایط فعلی و بر اساس ساختار خاص نظام سیاسی کره شاقتصادی، تنها فردی که پس از کیم جونگ اون می تواند جایگزین وی گردد، خواهر جوان ترِ او یعنی کیم یو جونگ است. در این نقطه این سوال مطرح می گردد که آیا در مقطع حساس کنونی برای کره شاقتصادی که این کشور در مسائل بین المللی و داخلی خود (مخصوصا در مساله قحطی و بحران غذایی گسترده در این کشور) با چالش های فراوانی رو به رو است، کیم یو جونگ می تواند رهبرِ خوبی برای کشورش باشد؟ ایا اساسا وی از پسِ این نقش بر می آید؟

به گزارش خبرنگاران، اگر کیم جونگ اون به طرز ناگهانی قدرت را ترک کند، ما شاهد بی ثباتی و هرج و مرج در کره شاقتصادی خواهیم بود. کیم یو جونگ رهبر تازه این کشور مجبور است با ائتلاف اندکی از حمایت های سیاسی، قدرت را به دست گیرد و در عین حال برای بالا بردن میزان مشروعیت حضور خود در قدرت، راهی جز بالا بردن سطح رفاه و معیشت مردم کره شاقتصادی ندارد. با این همه، تحقق این مساله چندان در دسترس به نظر نمی رسد مخصوصا با توجه به بحران های اقتصادی قابل توجهی که اکنون کره شاقتصادی با آن ها رو به رو است.

در این راستا، اگر کیم جونگ اون واقعا می خواهد تا نظام سیاسی کره شاقتصادی حتی بدون وی و حضورش در قدرت هم همچنان ادامه یابد، راهی جز این نمی ماند که اصلاحات قابل توجهی را بر فضای اقتصادی و ایدئولوژی رادیکال و افراطی کشورش اجرایی کند.

کیم یو جونگ، خواهر کیم جونگ اون رهبر کره شاقتصادی و رهبر آینده این کشور

بدون تردید کیم یو جونگ قادر نخواهد بود تا به همان شیوه ای که برادرش قدرت را به دست گرفته، وارد عرصه قدرت گردد. در قالب نظام سیاسی فعلی کره شاقتصادی، یک رهبر کره شاقتصادی باید از نوادگان مستقیم سلسله کیم باشد (که البته کیم یو جونگ هست)، از قدرت کافی جهت ایجاد اقتدار مطلق در کره شاقتصادی برخوردار باشد (که معلوم نیست آیا کیم یو جونگ بتواند این کار را بکند یا خیر) و به طور خاص ایدئولوژی حاکم در سلسله کیم در کره شاقتصادی یعنی ایدئولوژی جوچه را هم بتواند در این کشور اجرایی کند (در خصوص این مساله هم تردید های فراوانی وجود دارد).

کیم جونگ اون رهبر کره شاقتصادی در دوره حضور خود در قدرت، تا جای ممکن توانسته ارتش این کشور را مخصوصا بواسطه دستیابی آن به تسلیحات اتمی، در راستای اهداف و منافع شخصی خود تقویت کند و در عین حال، وی با در پیش گرفتن بعضی سیاست های اقتصادی هم تا حدی موجب بهبود استاندارد های زندگی مردم این کشور شد (وی در این زمینه حتی بعضی سیاست های اقتصاد بازاری را که کره شاقتصادی با آن ها مخالف است، در پیش گرفت).

با این همه، کیم یو جونگ نمی توان سیاست ها و رویه های برادرش را در پیش گیرد، زیرا از تاثیر این سیاست ها به علت استفاده برادرش از آن ها، تا حد زیادی کاسته شده است و او باید راه تازهی را در پیش گیرد. جدای از این ها، بکارگیری این راه حل های موقتی جهت مخاطب قرار دادن بحران های عمیق کره شاقتصادی، عملا تا حد زیادی مشروعیت و صندلی نظام سیاسی کره شاقتصادی را هم با چالش رو به رو نموده است.

از زمان بنیانگذاری نظام کره شاقتصادی به رهبری کیم ایل سونگ، رهبران کره شاقتصادی تا حد زیادی مشروعیت خود را مدیون اجرای ایدئولوژی خاص این کشور یعنی ایدئولوژی جوچه بوده اند. این ایدئولوژی، ترویج کننده یک سیاست خارجی تخاصمی بر پایه نبرد طبقاتی در عرصه بین المللی است. با این حال بعید است که سیاست ها و رویه های سخت گیرانه کیم ایل سونگ قادر باشد تا همچنان ادامه یابد و در گذر دهه ها، بدون تغییر همچنان در جای خود باقی بماند.

شرایط خاص سیاسی و اقتصادی کره شاقتصادی موجب شده تا کیم یو جونگ به نام رهبر بالقوه آینده کره شاقتصادی، نتواند همان سیاست های کیم ایل سونگ را در دستور کار قرار دهد و بدون تردید وی باید راهی تازه را سرلوحه خود قرار دهد. بدون استقرار یک نظامِ نهاد محور از حکمروایی در کره شاقتصادی که بقای این کشور را تضمین کند، بدون تردید عدم حمایت عمومی از نظام سیاسی کره شاقتصادی، تا حد زیادی پایه های حکومت این کشور را لرزان خواهد نمود.

نباید فراموش کرد که به غیر از مورادی که گفته شد، کیم یو جونگ قادر نخواهد بود تا منابع مشروعیت جایگزینی را هم معرفی کند. به نام مثال اگر وی بخواهد سیاست های باز اقتصادی را ترویج کند، عملا پا روی ایدئولوژی نظام کره شاقتصادی گذاشته است. امری که می تواند تبعات ویران کننده ای را برای پیونگ یانگ به همراه داشته باشد.

کره شاقتصادی در شرایط کنونی از شرایط اقتصادی مساعدی برخوردار نیست و به طور کامل قادر نیست تا مایحتاج صنعتی و بعلاوه احتیاج های ضروری مردم خود را از خارج وارد کند. امری که بدون تردید جدای از تاثیرات سیاسی و اجتماعی، بر عملکرد اقتصادی این کشور هم اثرگذار خواهد بود و موجب خواهد شد تا سال به سال، شرایط اقتصادی این کشور بیش از گذشته رو به وخامت حرکت کند.

بدون ترددی تا زمانیکه که نظام کره شاقتصادی قادر نباشد تا به صورت آزادانه اقدام به تجارت کند و تحریم های بین المللی علیه آن لغو نشوند، کیم یو جونگ هم قادر نخواهد بود تا شرایط اقتصادی این کشور را بهبود بخشد و منافع اقتصادی مردم کشورش را تامین کند.

از این منظر، یک سناریو اصلی در خصوص آینده کره شاقتصادی این خواهد بود که اگر کیم یو یونگ، حکومت را به دست گیرد، وی وارث حکومتی خواهد بود که از نظر اقتصادی شرایط خوبی ندارد و در عین حال با چالش های سیاسی و اجتماعی فراوانی هم رو به رو خواهد بود. از سویی نباید فراموش کرد که اصلاحات اقتصادی در کره شاقتصادی هم در سایه رویه های خصومت آمیز این کشور مخصوصا در عرصه سیاست خارجی، از قابلیت اجرایی لازم برخوردار نیستند. سیاست هایی که خود موجدِ وضع تحریم های گسترده علیه پیونگ یانگ شده اند.

در این چهارچب، تنها راه برای کیم یو جونگ در پیش گرفتن سیاستِ وحشت و ارعاب در کره شاقتصادی است. همان سیاستی که برادر وی هم آن را در فاصله سال های 2012 تا 2016 در پیش گرفت و در جریان آن 1300 نفر را اعدام کرد و بیش از 2600 تن دیگر از مردم کره شاقتصادی را هم به علت تهدید آن ها علیه حاکمیت خود، تصفیه کرد. با این همه باید توجه داشت که این رویه ها هم قدیمی شده اند و کیم یو جونگ صرفا با اتکا به آن ها قادر نخواهد بود تا حضور خود در قدرت را تداوم بخشد.

در این میان تنها راهی که می ماند این است که کره شاقتصادی تسلیحات هسته ای خود را تسلیم کند و در ازای آن از منافع اقتصادی بهره مند گردد. بسیاری از ناظران معتقدند که تنها با تکیه بر پیشرفت اقتصادی و بهبود شرایط اقتصادی در کره شاقتصادی و مدرهمه شدن اقتصادی این کشور است که نظام کره شاقتصادی می تواند به ادامه حیات خود امیدوار باشد.

در این راستا، ناظران معتقدند که کره شاقتصادی می تواند رویه ها و سیاست های اقتصادی تازهی در پیش گیرد و در عین حال، از حمایت های اقتصادی و بین المللی هم برخوردار گردد و در نهایت بتواند جمعیت 25 میلیون نفری خود را از رفاه برخوردار نموده و در عین حال، مشروعیت و تداوم حضور خود در قدرت را هم تامین کند. امری که البته تا به امروز چشم اندازی از عملیاتی شدنِ آن، وجود ندارد و عملا آینده کره شاقتصادی را در ابهام قرارداده است.