سرو شهیر و کهن 4500 ساله ابرکوه میزبان گردشگران دنیا - اوج باور

اگر علاقمند به سفر با بهترین تور تابستان 99 کانادا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و ابشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

به گزارش خبرنگاران، عباس قدیریان سرپرست اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان ابرکوه با اعلام این خبر گفت: این درخت دارای تنه ای با قطر 4.5 متر، محیط ساقه 18متر و ارتفاع 25 متر همواره پذیرای هزاران نفر گردشگر داخلی وخارجی است.

وی با اشاره به این البته ابرکوه دارای چندین درخت دیرزیست است، گفت: سرو 4500 ساله ، مسن ترین موجود زنده ایران، دومین درخت کهنسال و ارگانیسم زنده جهان، سومین اثر طبیعی ایران ثبت شده در فهرست میراث ملی، نخستین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور، تنها چند عنوان مهم در خصوص سرو کهنسال ابرکوه است.

قدیریان یادآور شد: سرو ابرکوه یا ابرقو که با نام پارسیک نیز شناخته می گردد، در قسمت جنوب غربی شهر ابرکوه واقع شده و شهرت و اهمیت تاریخی به این شهر داده است.

وی ادامه داد: این درخت 4500 ساله، پس از قله دماوند در تهران و چشمه های آبسورت در مازندران، سومین اثر طبیعی ایران است که در فهرست میراث ملی طبیعی به ثبت رسیده است و نکته قابل توجه این است که این درخت یک موجود زنده است و می توان آن را اولین موجود زنده طبیعی ثبت شده در فهرست آثار طبیعی کشور خواند.

این مسئول اظهار داشت: در اوایل سال 2010 میلادی، روزنامه چاینادیلی در گزارشی ویژه، نام 10 درخت کهنسال جهان را اظهار داشت که در میان آن ها، سرو ابرکوه با بیش از 4500 سال قدمت در استان یزد و شهرستان ابرکوه، در رده دوم این لیست به چشم می خورد و به عنوان دومین ارگانیسم زنده روی زمین معرفی گردید.

به گفته وی، مسوسلاه در کوهستان های کالیفرنیای آمریکا با سنی معادل 4800 سال کهنسال ترین میراث طبیعی جهان قرار گرفته است. درختی به نام آلرک در پارک ملی شیلی با 3600 سال عمر در ردیف سوم و درخت سروی به نام سناتور با 3400 سال عمر در پارک ملی فلوریدا در رده چهارم قرار دارند.

قدیریان اظهار داشت: البته چند سال پیش دانشمندان کشور ژاپن و روسیه پس از بازدید از سرو ابرکوه عمر آن را تا 8000 سال تخمین زدند اما الکساندر روف، دانشمند روسی عمر این درخت را بین 4000 تا 4500 سال برآورد نموده است.

وی اظهار داشت: جالب است بدانید که مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران می نویسد: یکی از چند سروی که در ایران دیده ام سرو خوش بالای ابرکوه است که هم چون آبشاری سبز از آسمان روی زمین تنیده ابرکوه فرو می آید و از هر طرف که وارد ابرکوه شویم سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا می خواند.

این مسئول اضافه کرد: حمدالله مستوفی هم در کتاب نزهت القلوب که در سال 740 هجری قمری تألیف شده است، درباره این سرو آورده است: آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آن ها بلندتر و بزرگتر است.

وی هم چنین توضیح داد: نماد سرو به عنوان یکی از نمادهای مهم در ایران باستان شناخته می گردد و در نگاره ها و آثار باستانی مانند حجاری های دوره هخامنشی در تخت جمشید، نماد درخت و به طور خاص، سرو آورده شده است.

به گفته وی، در فرهنگ ایرانیان قدیم آمده است، سرو به علت آن که درختی همواره سبز است، همواره در ایران اهمیت خاصی داشته است و سرو کهنسال ابرقو نیز که آن را سرو زرتشت می نامند، نمادی از همین امر بشمار می رود.

قدیریان با تأکید بر این مطلب که سرو ابرقو، این نگین سبز کویر ایرانیان در همه جهان به عنوان نمادی از زندگی و زیبایی، معرفی گردیده است، یادآور شد: هم در پارچه بافی ها و هم به گونه ای گیاه، درخت و همان سرو خمیده که بعدها در فرهنگ ایرانی ترمه نامیده شده، دیده می گردد. سرو ابرقو در دیگر هنرهای ایرانی نیز به چشم می خورد به نحوی که مینیاتور بهترین مجال برای شناسایی این درخت کهنسال است که به شکلی منحصر به فرد در آثار هنرمندان این مرز و بوم جلوه نموده است.